Op 23 augustus 1945, als het nieuws van de capitulatie het vrouwenkamp bereikt, werkt de filmcamera gelukkig nog. Het zijn onscherpe, zwart-wit beelden zonder geluid. Een schril contrast met de eindeloze, uitbundige vreugdetaferelen die we kennen van de bevrijding van Nederland. Noor Prins en Ria Erkelens, met om hun arm de Nederlandse driekleur, vertellen de gevangenen het goede nieuws dat er vrede is. Maar ook dat ze het kamp niet mogen verlaten, omdat buiten het kamp de revolutie is uitgebroken. Een van de aanwezigen, mevrouw C. Hoogendoorn-Swart, herinnert zich: "Er was een plechtigheid bij Japstra, zo noemden we het huisje waar de Japanse bewaking zat. Daar klommen twee dames op een kistje, en die zeiden tegen ons, de omstanders, dat we bevrijd waren. We hebben een vlag gehesen, maar we hadden geen stok of paal, dus dat moest allemaal geïmproviseerd worden"