Rijkscommissaris Seyss-Inquart reageert in oktober 1942 verbaasd op die woede. Hij verwacht dat Nederlanders de klokken zelf aan de Duitse soldaat zullen aanbieden, 'opdat hij het bolsjewisme van uw grenzen zal afhouden.' De Duitsers maken gebruik van een oorspronkelijk Nederlands plan, dat al ten tijde van de mobilisatie is bedacht. Tijdens de oorlog komt de uitvoering van de klokkenroof voor een groot deel in handen van het Limburgs bouwbedrijf van P.J. Meulenberg, die de bijnaam Klokken-Peter krijgt. In de drukste periode heeft hij acht ploegen op de weg, die elk twee kerktorens per dag "doen". In totaal roven ze 6700 klokken uit de Nederlandse torens. Ongeveer eenderde is aan omsmelting ontkomen en teruggevonden. Deze klok wordt in december 1942 uit de kerktoren van Nunhem gehaald, maar blijft gespaard en moet in Vreeswijk als alarmklok dienen.