Video
Walcheren, 03 October 1944
Inundatie

Op 4 september 1944 wordt Antwerpen bevrijd. De haven is verrassend genoeg vrijwel onbeschadigd in handen van de geallieerden gevallen. Schepen kunnen er zo aanmeren. Er is echter één groot probleem: de haven is niet bereikbaar. Om bij Antwerpen te komen moeten de schepen door de Schelde en de oevers hiervan zijn nog in handen van de Duitsers.

Vanaf Walcheren kan de bezetter de Schelde onder controle houden. Het eiland is zwaar versterkt, want de bezetter weet dat het van levensbelang is dat de geallieerden de haven van Antwerpen niet kunnen gebruiken.

Het gebruik van de haven van Antwerpen is van groot belang voor de geallieerden, aangezien de aanvoerroutes erg lang zijn. Met het gebruik van de haven van Antwerpen zouden deze zeer verkort worden.

Na de mislukking van Operatie Market Garden worden alle geallieerde pijlen op het vrijmaken van de Schelde gericht. Op 3 oktober beginnen de bombardementen op Walcheren. Doel is om de bewegingsvrijheid van de Duitse troepen te verminderen. Het eiland moet hiervoor onder water gezet worden. De dijken van Walcheren worden daarom gebombardeerd.

De Zeedijk bij Westkappelle wordt als eerste gebombardeerd. De dijk wordt over een lengte van 120 meter vernietigd. Het zeewater stroomt door dit gat naar binnen. Bij dit bombardement en het binnenstromen van het water vallen meer dan 120 doden. De bevolking wordt door de geallieerden opgeroepen om te evacueren, maar ze kunnen nergens heen.

Een volgende aanval op een dijk vindt plaats op 7 oktober. Nu wordt de Nolledijk bij Vlissingen getroffen en  een gat van 20 meter wordt geslagen. Ook bij Rammekens wordt de zeedijk aangevallen. Hier is de dijk over 400 meter vernietigd.

Het waterpeil op Walcheren stijgt steeds meer en veel land komt onder water te staan, maar de geallieerden vinden het nog niet genoeg. Op 11 oktober wordt de Oostwatering bij Veere aangevallen. Het water stroomt nu van vele kanten Walcheren in.

Ondertussen worden Zeeuws-Vlaanderen en Zuid-Beveland bevrijd. Operaties Vitality I (een frontale aanval op Zuid-Beveland) en Vitality II (een amfibieoperatie vanaf de Schelde op Zuid-Beveland) vinden plaats op 24 oktober 1944. Op 30 oktober staan de geallieerden bij de Sloedam, de toegang tot Walcheren. Ook Zeeuws-Vlaanderen is rond die tijd bevrijd.

Bronnen: Go2war2.nl en Geschiedenis Zeeland

Meer foto's
Geallieerde infanterie in Westkapelle
Beeldbank WO2 - NIOD
Walcheren, 03 October 1944
De slag

De uiteindelijke aanval op Walcheren vindt op 1 november plaats. Vanaf drie kanten wordt Walcheren aangevallen. Aan de aanval doen Britse, Nederlandse, Belgische, Franse en Noorse soldaten mee.

De aanval op Walcheren is opgedeeld in drie operaties. Operatie Infatuate I is een landing vanuit Breskens op het strand bij Vlissingen. Operatie Infatuate II is een landing vanuit Oostende in Westkapelle. Operatie No Name is een aanval vanuit Zuid-Beveland via de Sloedam.

Operatie Infatuate I gaat van start op 1 november 1944. Vanuit Breskens steken de soldaten de Schelde over om bij Vlissingen aan land te gaan. Bij de Oranjemolen landen de eerste commando’s. Ook het Scheldeterrein op het Eiland wordt aangevallen.

In de stad wordt zwaar gevochten en de geallieerden kunnen maar langzaam terrein winnen. Dit komt mede door de vele sluipschutters. Ook wordt het landingsstrand hevig onder vuur genomen. Op 2 november wordt de stad verder ingenomen. Het laatste bolwerk van de Duitsers, hotel Britannia wordt op 3 november uitgeschakeld. Vlissingen is bevrijd. De soldaten trekken verder naar Dishoek.

Op 1 november gaat ook operatie Infatuate II van start. Vanuit Oostende vaart een kleine armada van landingschepen en oorlogsschepen naar Westkapelle. In de ochtend van diezelfde dag volgt een groot bombardement waarna de Noorse, Belgische en Nederlandse commando’s op de kust van Westkapelle landen.

Westkapelle wordt snel bevrijd, maar er zijn zware verliezen. Ook zijn sommige troepen op het verkeerde punt geland. De opmars loopt hierdoor vertraging op. ’s Avonds wordt wel Domburg bereikt, maar bij Dishoek stuiten de geallieerden op een Duitse batterij die maar moeizaam veroverd kan worden.

Ondertussen is bij de Sloedam de aanval al op 31 oktober begonnen. Deze dam, een kilometer lang en 40 meter breed is een moeizame hindernis. De eerste aanvallen mislukken. Zware verliezen zijn het gevolg. Op 1 november volgt een nieuwe aanval waarbij een kleine troepenmacht voet op Walcherense bodem weet te zetten.

Dit kleine bruggenhoofd wordt hevig aangevallen door de Duitsers, maar ook op 2 november weet men het bruggenhoofd te behouden. Er is tegelijkertijd ook een manier gevonden om over de Sloe zelf te komen. De mijnen worden geruimd en de troepen worden in de nacht van 2 op 3 november de Sloe overgezet.

De Duitse verdedigers zijn verbaasd over deze actie, maar slaan hard terug. Gelukkig is het weer opgeknapt zodat gevechtsvliegtuigen ondersteuning kunnen geven. Op 4 november bereiken de overgestoken troepen de troepen bij de Sloedam. De opmars kan voortgezet worden.

Na de landingen op Walcheren en de strijd in de eerste dagen wordt Walcheren verder bevrijdt. Al op 3 november kreeg het verzet door dat de Duitse commandant op Walcheren zich wilde overgeven. Enige voorwaarde is dat hij zich overgeeft aan een tankmacht en aan een hoge officier. Waarschijnlijk heeft hij deze voorwaarden geschapen omdat een Duitse commandant zich alleen mag overgeven aan een overmacht. Doet hij dat niet dan krijgt de familie in Duitsland problemen.

Aangezien er nog geen tanks zijn sturen de geallieerden op 6 november pantservoertuigen op wielen, zogenaamde Buffalo’s, naar Middelburg. De hoogste officier ter plekke is een majoor. Deze wordt tijdelijk gepromoveerd tot kolonel. De Duitse generaal wil zich nu overgeven. In Middelburg zijn 2000 Duitse soldaten die krijgsgevangen worden gemaakt

Bron: Geschiedenis Zeeland en go2war2.nl

Meer foto's
Walcheren is drooggevallen
Beeldbank WO2 - NIOD
Walcheren, 03 October 1944
Schade & herstel

De schade op Walcheren is enorm. Huizen en bedrijven zijn verwoest. Huisraad is vernietigd en alle oogst is verloren gegaan. Het water wat door de vernietigende dijken stroomt neemt alles mee op zijn weg.

Pas in februari 1946 wordt het laatste dijkgat, bij Ritthem, gedicht. Het duurt dan nog vijf jaar voordat de eerste oogsten weer van het land gehaald kunnen worden. Het zoute water heeft de bodem onvruchtbaar gemaakt. De bewoners moeten zich, totdat de dijken gedicht zijn, zien te redden met bootjes. De geallieerden helpen mee met hun amfibievoertuigen.

De Schelde zelf ligt na de bevrijding nog vol met zeemijnen. Het is zeer gevaarlijk om te bevaren. De river  moet eerst mijnenvrij gemaakt worden. Op 26 november is dit karwei klaar en de eerste schepen kunnen de haven van Antwerpen binnenvaren.

Bron: Geschiedenis Zeeland