Indonesië/Nederlands-Indië

Rond 1900 is de samenleving van de Nederlandse kolonie Nederlands-Indië (het huidige Indonesië) aan het veranderen. De drang onder de Indonesische bevolking om zelfbeschikking, zelfstandigheid en gelijke rechten uiten zich in een groeiend Indonesisch nationalisme. De agressieve politiek van Duitsland zorgt tevens voor onrust in de kolonie omdat Duitsland bondgenoot is van Japan.

Japan treed in de jaren dertig al agressief op tijdens de oorlog in China. Het Japans streven naar groot Aziatisch rijk vormt een bedreiging voor zowel de Nederlandse koloniale macht als de Indonesische bevolking. Als Duitsland Nederland binnenvalt op 10 mei 1940, interneren de autoriteiten in Nederlands-Indië diegenen die als staatsvijandelijk worden beschouwd: Duitse mannen ouder dan 17 jaar.

Het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL) bereidt zich bovendien voor op een mogelijke aanval van Japan. Burgers gaan taken als stads- en landwachten verrichten. Pas in augustus 1945 capituleert Japan. Nog in diezelfde maand roept Indonesië echter de onafhankelijkheid uit. Na de daarop volgende gewelddadige ‘Bersiap’-periode slaan Nederlandse troepen hard terug in ‘politionele acties’. Onder internationale druk trekken de Nederlandse troepen zich terug uit deze dekolonisatieoorlog. Veel inwoners van Nederlands-Indië trekken naar Nederland. Vandaag de dag kent Nederland dan ook een nog zeer actieve Indische gemeenschap.